 Baśniowa opowieść o dziesięcioletnim Bastianie Baltazarze Buksie, który po stracie matki oddala się od ojca i staje się obiektem nienawiści i wyśmiewania kolegów szkolnych, bo jest gruby, brzydki i na dokładkę niezbyt bystry. Uciekając od problemów pogrąża się w lekturze fascynującej i magicznej książki, w której fantazja przeplata się z rzeczywistością. Tutaj wraz z nowymi przyjaciółmi odkrywa swoją największą zaletę - wymyślanie historii. Musi też nauczyć się panować nad pragnieniami, nabyć odwagi, cierpliwości i wytrwałości, a także w końcu poznać co to prawdziwa przyjaźń, miłość i poświęcenie. Opowieść Michaela Endego jest jednym z arcydzieł literatury dziecięcej. Wywołuje całą feerię emocji - zdumienie i zachwyt, przerażenie i smutek, radość przez łzy, nadzieję i niepojętą wręcz dziką chęć życia. Tłumaczenie jest wyśmienite, czytelnik ma wrażenie jakby książka była napisana po polsku. Praca translatorska Sławomira Błauta została nagrodzona przez Stowarzyszenie Tłumaczy Polskich i IBBY tytułem najlepszego przekładu roku. wiek bohaterów: Bastian 10 albo 11 Atreju ok. 10 wybrany fragment: Ponieważ noc była już późna, Querquobad, srebrny starzec, zapadł w sen na swoim krześle. Wskutek tego ominęła go największa i najpiękniejsza rzecz, jakiej mógłby zaznać w swym stusiedmioletnim życiu. Podobnie było z wieloma innymi w Amarganth, tubylcami i przybyszami, którzy znużeni świętowaniem udali się na spoczynek. Tylko nieliczni jeszcze czuwali i tylko do ich uszu dotarło coś przewyższającego pięknością wszystko, co kiedykolwiek słyszeli i mieli jeszcze usłyszeć. Fuchur, biały smok szczęścia, śpiewał. Wysoko na nocnym niebie zataczał kręgi ponad srebrnym miastem i Jeziorem Łez, a jego spiżowy głos niósł się daleko. Była to pieśń bez słów, wspaniała i prosta melodia czystego szczęścia. A kto ją słyszał, temu serce otwierało się szeroko. Tak było też z Bastianem i Atreju, którzy siedzieli obok siebie na szerokim balkonie pałacu Querquobada. Obaj po raz pierwszy słyszeli śpiew smoka szczęścia. Bezwiednie wzięli się za ręce i przysłuchiwali się w milczącym zachwyceniu. Każdy wiedział, że drugi odczuwa to samo, co on: szczęście ze znalezienia przyjaciela. I strzegli się, by nie zmącić go mówieniem. M. Ende Niekończąca się historia tł. Sławomir Błaut, Nasza Księgarnia, Warszawa, 1994 ekranizacja: Film "Niekończąca się opowieść" obejmuje tylko pierwszą połowę książki. Dobrze oddaje klimat tej części powieści, ale jest krytykowany za wypaczenie przesłania całości. Nie zyskał również aprobaty Michaela Endego. Die Unendliche Geschichte veröffentlicht von K. Thienemanns Verlag  tagi: recenzja, opis, charakterystyka, streszczenie |