Colin Thiele urodził się 16 listopada 1920 roku w Eudunda w Australii. Wywodził się ze społeczności dawnych osadników niemieckich, pochodzących głównie z Prus i Śląska, wyznających luteranizm, którzy począwszy od lat 40-tych XIX wieku osiedlali się w dolinie Barossa, w okolicach Adelaide, obecnej stolicy Australii Południowej. Odmiana języka niemieckiego, jakim się posługiwał w dzieciństwie, była w latach jego młodości rugowana z codziennego użytku. Władze wprowadzały język angielski jako jedyny obowiązujący, a dawne niemieckie nazwy miejscowości były usuwane, podobnie jak luterańskie szkoły i kościoły.

     Colin spędził dzieciństwo na jednej z ubogich farm, której czasy świetności sięgające zapewne dziewiętnastowiecznej gorączki złota dawno przeminęły, a to co pozostało, to majestatyczne krajobrazy pustyni, gór i morza. W swojej twórczości dla dzieci i młodzieży autor często powraca do tych surowych, a jednocześnie urzekających okoliczności przyrody. Skromny, niczym niezakłócony świat dziewiczej natury, w którym to co się naprawdę liczy to strawa, okrycie i dach nad głową. Jako chłopiec na pewno zetknął się z rdzenna aborygeńską ludnością, ponieważ tajemnicze zwyczaje i obrzędy pojawiają się na wielu kartach jego książki. W wieku 20 lat Colin Thiele zaciągnął się do australijskiego wojska, a tuż po odbyciu służby rozpoczął pracę się jako nauczyciel. Jego pierwsze literackie wprawki to pomoce nauczycielskie do geografii, które napisał z powodów braku lepszych. Na jego spuściznę składa się ponad 100 książek i opowiadań, których akcja ma miejsce w jego rodzinnych okolicach - Eudundzie, dolinie Barossy i parku narodowym Coorong. Najbardziej znane opowiadanie Colina to "Chłopiec z Burzy", ale w prezentowanym po raz pierwszy po polsku zbiorze możemy znaleźć opowiadania różnorodne stylistycznie, z których część to malutkie dramaty. Autor posługując się krótkimi, precyzyjnymi zdaniami, w których można wyczuć geograficzny sznyt, kreśli bogate topograficznie krainy w których umieszcza swoich bohaterów. Bez cienia dydaktyzmu konfrontuje marzenia swoich bohaterów z nieubłaganymi prawami fizyki, z prawdą że jak coś może się popsuć, to prędzej czy później się zepsuje, jak coś jest potencjalnie skończone, to niechybnie się skończy. Z drugiej strony wiele z opowiadań to prawdziwe humoreski, misterne konstrukcje, zbiegi przypadków, wielkie nieoczekiwane wpadki. Wyborna i pobudzająca lektura, w która całkowicie pochłania czytelnika i jedyne do czego można się przyczepić, że za szybko się kończy.