 Wiek bohaterów: Herman Fulkt - nieznany (ok. 7 - 10 lat) Wybrany fragment: Herman odchyla głowę i wpatruje się w drzewo, na którym liście są żółtoczerwone i ledwie się trzymają. Między cienkimi czarnymi gałęziami widzi niebo; chmury pędzą we wszystkich kierunkach. Trochę mu się kręci w głowie od takiego patrzenia, jakby to on tak sunął pełnym gazem. Ale to nawet całkiem przyjemne uczucie, w każdym razie przez chwilę, jeśli talko nie zderzy się z Monolitem. Herman zamyka oczy, ale kiedy leci na twarz, prędko znów je otwiera i oddycha z ulgą. Wciąż jest w parku Frogner, nie przesunął się ani o centymetr. Nagle widzi, że zaraz spadnie pierwszy liść: wisi na samym koniuszku gałęzi i nie wygląda na to, by tkwił szczególnie solidnie. Wiatr nim obraca, liść wiruje w koło, , a potem zaczyna żeglować w stronę fontanny jak przekłuty gil. Herman biegnie za nim, wpatrzony w niespokojny punkcik w powietrzu. Watr podrywa liść do góry i spycha w dół, Herman pędzi zygzakiem po wysypanej żwirem alejce z nadzieją, że rano zawiązał sznurówki na podwójny babski węzeł. A potem liść, albo wiatr, się poddaje, liść zmęczony opada ku ziemi tuż przed Hermanem. Herman gwałtownie hamuje, otwiera usta na całą szerokość, przymierza się i chwyta liść wargami, perfekcyjnie niczym wygłodzony mrówkojad. (str. 7) L. S. Christensen Herman tł. Iwona Zimnicka, Świat Literacki, Izabelin, 2000 Tytuł oryginalny: Herman Ekranizacja: Herman 1990, reż. Erik Gustavson, w roli Hermana jedenastoletni Anders Danielsen Lie:     |