Dokument Moniki Górskiej wyprodukowano w 2008 r. Pokazano w nim nieco inne oblicze profesora Stefana Stuligrosza, niż we wcześniejszych filmach. Oprócz często poruszanych wątków religijności, pedantycznej dbałości o schludny wygląd, charyzmatycznej osobowości i związków z Poznaniem, można w nim zobaczyć człowieka zapatrzonego w siebie, bojącego się oddać miejsce następcom, a nawet w pewnym stopniu mizoginicznego. Oprócz tego dokument daje też sposobność podejrzenia dyrygenckiego stylu Stefana Stuligrosza - połączenia ojcowskiej czułości z wymagającą "szkołą przetrwania". Parę cytatów: Miłując tych małych, pragnąc ich szczęścia, [muszę] wymagać. Po prostu ludzie mnie kochają, zwłaszcza kobiety, starsze panie. Myśmy się z ojcem długo nie rozumieli, bo on próbował ze mnie tę myśl o muzyce usunąć, wytępić. Jak długo mam siły twórcze, to chciałbym działać. Byłoby mi przykro, gdyby ktoś mnie wygryzł. W dokumencie jest sporo muzyki, fragmentów koncertów, prób, przesłuchań i nagrań archiwalnych. Między innymi kilkunastu-sekundowe fragmenty następujących koncertów: 1992 - Stanisław Moniuszko "Litania Ostrobramska" nr 3:  1999 - Jan Sebastian Bach "Pasja wg św. Jana":   1963 - Fryderyk Chopin "Życzenie":  1997 - Wolfgang Amadeus Mozart "Ave verum corpus":   2008 - Carl Heinrich Graun "Der Tod Jesu":  W dokumencie tym wykorzystano również fragmenty następujących filmów: - "Moją pasją była zawsze muzyka" reż. Anna Biedak, Magdalena Kłaczyńska - "Słowiki moja miłość" reż. Emilia Skalska |